Ο πόνος είναι ένας από τους βασικότερους ζωικούς παράγοντες που συνεχώς και καθημερινά αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι. Μερικές φορές όμως είναι αρκετά έντονος και χρίζει αντιμετώπισης. Σήμερα υπάρχουν συνθετικά, αλλά παραμένουν και κάποια φυσικά φάρμακα κατά του πόνου.
Κυκλοφορούν στο εμπόριο στις παρακάτω ομάδες:
Α. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη: το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και η παρακεταμόλη.
Β. Οπιοειδή ή ναρκωτικά αναλγητικά.
Γ. Ουσίες που ενισχύουν τη δράση των παραπάνω δύο κατηγοριών, καφεΐνη ή κωδεϊνη δόσης 60-200mg συν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
Α. Καθώς οι άνθρωποι κάνουν συνεχόμενη και τις περισσότερες φορές αλόγιστη χρήση αναλγητικών φαρμάκων, τα φάρμακα φτάνουν σε κάποιο όριο όσον αφορά τη μέγιστη αναλγητική τους δράση. Για το ακετυλοσαλικυλικό οξύ (ασπιρίνη) η μέγιστη αναλγητική δράση εμφανίζεται στις δόσεις 650-1.300mg. Η ημερήσια της δόση μπορεί να φτάσει μέχρι και 4gr την ημέρα…ο βασικός ρόλος του συγκεκριμένου φαρμάκου είναι η αναστολή σύνθεσης προσταγλανδινών που παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στη διαδικασία της φλεγμονής και του πόνου.
Το ακετυλοσαλικυλικό οξύ έχει ακόμα πολλή καλή αντιθρομβωτική δράση, χρήσιμη στην πρόληψη καρδιακών προσβολών. Ωστόσο μπορεί να παρατείνει την αιμορραγία και να επιφέρει δυσμενείς επιδράσεις στο γαστρεντερικό σύστημα και την κατάσταση του ατόμου μετά από χειρουργική επέμβαση. Για τον παραπάνω λόγο απαγορεύεται σε άτομα με έλκος ή γαστρίτιδα. Παρόλα ταύτα παραμένει ένα καλό, φθηνό, αποτελεσματικό, κλασικό αντιφλεγμονώδες, αναλγητικό και αντιπυρετικό φάρμακο μαζί.
Η παρακεταμόλη έχει παρόμοια αναλγητική δράση με την ασπιρίνη, αλλά στερείται αντιπυρετικής και αντιφλεγμονώδους επίδρασης, παρόλα ταύτα ασκεί άριστη αντιφλεγμονώδη δράση μόνο σε περιπτώσεις οξέων τραυματισμών (θλάση, κάκωση μαλακών μορίων κ.ά.). Δεν προκαλεί καθόλου γαστρεντερικές βλάβες, χρειάζεται όμως προσοχή γιατί είναι σε θέση να προκαλέσει σοβαρή ηπατική βλάβη σε υπερβολικές δόσεις (4gr είναι αρκετά ασφαλής δόση ημερησίως και όχι παραπάνω).
Β. Τα οπιοειδή ή ναρκωτικά αναλγητικά φάρμακα, όπως η μορφίνη χρησιμοποιούνται στην ιατρική κάτω από αυστηρές οδηγίες και μόνο σε νοσοκομειακές συνθήκες. Μπλοκάρουν τον πόνο σε νευρικό – εγκεφαλικό επίπεδο, όταν η αναλγητική δράση είναι απαραίτητη και επείγουσα, όπως σε πολλαπλά και εκτεταμένα κατάγματα ή εγκαύματα.
Γ. Η πρώτη κατηγορία φαρμάκων (ασπιρίνη και παρακεταμόλη) μπορεί και συνδυαστεί με συστατικά, όπως κωδεϊνη ή καφεϊνη, τα οποία ενισχύουν τη φαρμακευτική τους δράση.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Δεν συνδυάζονται ποτέ δύο μη στεροειδή μεταξύ τους ή με ασπιρίνη, ειδάλλως αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης ανεπιθύμητων παρενεργειών. Πάντα χρήση αναλγητικών μετά το φαγητό και ποτέ χωρίς ιατρικές οδηγίες (τουλάχιστον διαβάστε προσεκτικά τις οδηγίες χρήσης και τις ανεπιθύμητες ενέργειες στο ένθετο που πάντοτε υπάρχει στο κουτί του φαρμάκου).
Ένας ειδικός φορέας, η επιτροπή τροφίμων και φαρμάκων FDA (Food and Drug Administration) στις ΗΠΑ έχει καταχωρήσει τα φάρμακα σε 5 κατηγορίες, σύμφωνα και ανάλογα με την επικινδυνότητα πάνω στον άνθρωπο και το έμβρυο:
Α. έχουν μελετηθεί σε ανθρώπους κι η χρήση τους είναι ασφαλής
Β. δεν υπάρχουν ενδείξεις κινδύνου για τον άνθρωπο
C. σε μερικά δεν μπορεί να αποκλειστεί ο κίνδυνος τερατογένεσης
D. έχουν δημιουργήσει κινδύνους σε ανθρώπους
Χ. περιλαμβάνει φάρμακα επικίνδυνα για τη μητέρα και το έμβρυο
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΕΙΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟ ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ ΙΑΤΡΟ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΦΑΡΜΑΚΟ!
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΧΡΗΣΗ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟΥ…
